Η σύγκληση της πανελλαδικής συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ τον Δεκέμβριο, συνεπάγεται την ανάληψη μιας τεράστιας ευθύνης.
Η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα μπροστά στο χείλος του γκρεμού. Ακολουθώντας το μονοπάτι των Μνημονίων και της Τρόικα οδηγείται η Ελλάδα, και μαζί της ολόκληρη η Ευρώπη, με τις ίδιες πολιτικές, σε επικείμενη καταστροφή.
Τα εργασιακά μας δικαιώματά ακυρώθηκαν.
Το σύστημα υγείας καθώς και το εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι υπό κατάρρευση.
Με την ίδρυση του ΤΑΙΠΕΔ ( αντίγραφο της γερμανικής TREUHAND το 1990) έχουν ήδη αρχίσει την πώληση της δημόσιας περιουσίας.
Ανεργία που ξεπερνά κάθε προηγούμενο, φτώχεια και πείνα μας γυρίζουν σε άλλες εποχές. Το ποσοστό των αυτοκτονιών έχει εκτιναχθεί.
Από τον ξεσηκωμό του Οκτωβρίου του 2011 έως τις εκλογές του Μαΐου και Ιουνίου του 2012 - συμπεριλαμβανομένων δεκάδων 24-ωρων και 48-ωρων απεργιών και αυθόρμητων διαμαρτυριών καθημερινά σε εργοστάσια, πλατείες, χωριά και νησιά - η εργατική τάξη, τα καταπιεσμένα στρώματα του λαού μας και η νεολαία έχουν αποδείξει με τον πιο πειστικό τρόπο ότι τα λαϊκά στρώματα δεν μπορούν και δεν θέλουν να ζήσουν πια, κάτω από το ζυγό των Μνημονίων.
"Πάρτε το μνημόνιό και φύγετε από δω!" είναι η κραυγή που πρωτοακούστηκε πριν από ενάμιση χρόνο στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων και του λαού οι οποίες οδήγησαν στην ψήφο για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στις 6 Μαΐου και 17 Ιουνίου και αντανακλά το λαϊκό αίτημα : όποιος υποστηρίζει ότι ηγείται της χώρας γυρνώντας την πλάτη του στο λαό, είναι καταδικασμένος στη ίδια μοίρα με τον Παπανδρέου και τον Παπαδήμο.
Η κυβέρνηση Σαμαρά, εκφραστής της κυρίαρχης τάξης, βρίσκεται ήδη σε βαθιά κρίση. Από τη μια μεριά με τις ακόμα περισσότερες και επείγουσες απαιτήσεις της Τρόικα και από την άλλη με την άρνηση των Μνημονίων από τον λαό. "H συγκυβέρνηση του τρίτου Μνημονίου μετράει πλέον μέρες" (09.11.12, ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, Για την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου).
Υπό αυτές τις συνθήκες, υποστηρίζουμε πλήρως αυτό που γράφτηκε στις 19 Οκτωβρίου από την Ομάδα Τεκμηρίωσης της Επιτροπής Πολιτικού Σχεδιασμού ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ:
Για να ανοίξουμε το δρόμο σε μια κυβέρνηση με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Σε μια κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας και λαϊκής χειραφέτησης που θα ξαναχτίσει την Ελλάδα. Σε μια κυβέρνηση του λαού για την ακύρωση του Μνημονίου και την αναπτυξιακή και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
Ναι, αυτό είναι το επείγον καθήκον του σήμερα. Αυτό περιμένουν οι 1,5 εκατομμύρια που ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στις 17 Ιουνίου και οι εκατοντάδες χιλιάδες του λαού που - παρά την αναποτελεσματικότητα των 24-ωρων απεργιών - ήταν ακόμα παρόντες στις 26 Σεπτεμβρίου, 18 Οκτωβρίου, 6 και 7 Νοεμβρίου.
Έχουμε πολύ λίγο χρόνο. Εάν δεν γίνει πραγματικότητα αυτή η προοπτική τώρα, άλλοι θα καταλάβουν το έδαφος και θα τραβήξουν το λαό μας σε αδιέξοδο και παρακμή. Το απλό γεγονός και μόνο ότι οι εγκληματίες της Χρυσής Αυγής παρελαύνουν στους δρόμους μιας χώρας όπου οι Ναζί κατακτητές είχαν γίνει δεκτοί με διαδηλώσεις, απεργίες και αντίσταση, από την πρώτη μέχρι την τελευταία μέρα, είναι μια προειδοποίηση.
Φυσικά η πίεση ενάντια στο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ θα είναι τεράστια, ακόμα και χειρότερη από την πίεση της διπλής προεκλογικής περιόδου του 2012. Φυσικά οι εκπρόσωποι της Τρόικα και οι εκπρόσωποι των κυβερνήσεων της "αριστεράς", όπως ο Ολάντ, οι εκπρόσωποι μερικών χωρών της ΕΕ (και όλων αυτών που έχουν δεχθεί το Δημοσιονομικό Σύμφωνο των Σαρκοζί- Μέρκελ) θα κατηγορήσουν το ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για "ανευθυνότητα" και "διάσπαση του ευρώ ή ακόμα της ίδιας της ΕΕ. Πρέπει να προετοιμάσουμε τους εαυτούς μας και να προετοιμάσουμε ακτιβιστές, εργαζόμενους και τη νεολαία για την αντιμετώπιση αυτής της πίεσης.
Δεν είμαστε μόνοι μας! Στην Ισπανία και την Πορτογαλία τα συνδικάτα και ο λαός κατέβηκαν σε γενική απεργία στις 14 Νοεμβρίου, απαιτώντας την πλήρη και άμεση ακύρωση των σχεδίων λιτότητας και της μεταρρύθμισης των εργασιακών δικαιωμάτων!
Ναι, είμαστε πεπεισμένοι ότι δεν υπάρχει μέλλον μιας Ελλάδας έξω από την αδελφική συνεργασία με τους λαούς της Ευρώπης και τον υπόλοιπο κόσμο, αλλά είμαστε επίσης πεπεισμένοι ότι δεν υπάρχει μέλλον για κανένα ευρωπαϊκό λαό υπό το ζυγό της Τρόικα.
Δεν είναι αλήθεια ότι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ που θα ακύρωνε τα Μνημόνια και θα ερχόταν σε ρήξη με την Τρόικα, θα κέρδιζε την ομόφωνη υποστήριξη όλων των εργαζομένων και των λαών - από το Βουκουρέστι στη Λισαβόνα, από τη Μαδρίτη έως το Παρίσι - οι οποίοι όλοι αντιμετωπίζουν τα ίδια σχέδια και αγωνίζονται όπως τώρα στην Ισπανία και στην Πορτογαλία με τα ίδια αιτήματα όπως εμείς; Δεν είναι αλήθεια ότι θα κέρδιζε την ενεργή υποστήριξη των γερμανών εργαζομένων που αντιπαρατίθενται στην πολιτική της Μέρκελ;
Δεν θα έπρεπε σήμερα να προχωρήσουμε με την ξεκάθαρη προοπτική "Έξω η κυβέρνηση Σαμαρά-μαριονέτα της Τρόικα"; Δεν θα έπρεπε να προχωρήσουμε με την ξεκάθαρη προοπτική μιας κυβέρνησης που ακυρώνει τα Μνημόνια και έρχεται σε ρήξη με τη δικτατορία της Τρόικα, μιας κυβέρνησης του λαού για την ακύρωση του Μνημονίου και την αναπτυξιακή και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας ;
Δεν θα έπρεπε να συζητήσουμε την πρόταση για την οργάνωση και την ενότητα των εργατικών και λαϊκών δυνάμεων, οι οποίες αγωνίζονται για μία τέτοια κυβέρνηση στα εργοστάσια, στις πόλεις και στα χωριά; Δεν θα έπρεπε να συζητήσουμε πώς μπορούμε να φτιάξουμε επιτροπές σε κάθε γειτονιά, να υπερασπιστούμε τα νοσοκομεία μας, τα σχολεία μας, τους εργασιακούς χώρους μας; Δεν θα έπρεπε η συνδιάσκεψη μας τον Δεκέμβριο να κάνει ένα ξεκάθαρο κάλεσμα σε αυτή την κατεύθυνση;
Η κυβέρνηση Σαμαρά, στηριγμένη από την Τρόικα και παραλυμένη από τις ενδοκυβερνητικές διαμάχες, μπορεί και πρέπει να πέσει, μπορεί και πρέπει να αφήσει το χώρο για μια κυβέρνηση της οποίας θα ηγείται ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για να ακυρώσει τα Μνημόνια, για να έρθει σε ρήξη με την Τρόικα και να ανοίξει το δρόμο για τους εργαζομένους και τους λαούς της Ευρώπης. Και αυτό είναι θέμα επιβίωσης.
Αυτό, κατά τη γνώμη μας, πρέπει να είναι η κύρια γραμμή προετοιμασίας της συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Θα υποβάλλουμε αυτές τις σκέψεις σε όλους τους ακτιβιστές και τους επικεφαλείς του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ όπως επίσης και σε όλες τις οργανώσεις των οποίων είμαστε μέλη.
Πρώτοι υπογράφοντες: Αντρέας Γκουλ, Δημήτρης Βασιλείου, Σωτηρία Λιώνη, Ησαΐα Καραχάλιου, Αγγελική Μαυρόγιαννη, Γεώργιος Πάτσιος, Δημήτρης Μπαλάσκας, Θεόδωρος Μακρής, Μιχάλης Δερνίκος, Κων/να Πετρουλά
Η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα μπροστά στο χείλος του γκρεμού. Ακολουθώντας το μονοπάτι των Μνημονίων και της Τρόικα οδηγείται η Ελλάδα, και μαζί της ολόκληρη η Ευρώπη, με τις ίδιες πολιτικές, σε επικείμενη καταστροφή.
Τα εργασιακά μας δικαιώματά ακυρώθηκαν.
Το σύστημα υγείας καθώς και το εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι υπό κατάρρευση.
Με την ίδρυση του ΤΑΙΠΕΔ ( αντίγραφο της γερμανικής TREUHAND το 1990) έχουν ήδη αρχίσει την πώληση της δημόσιας περιουσίας.
Ανεργία που ξεπερνά κάθε προηγούμενο, φτώχεια και πείνα μας γυρίζουν σε άλλες εποχές. Το ποσοστό των αυτοκτονιών έχει εκτιναχθεί.
Από τον ξεσηκωμό του Οκτωβρίου του 2011 έως τις εκλογές του Μαΐου και Ιουνίου του 2012 - συμπεριλαμβανομένων δεκάδων 24-ωρων και 48-ωρων απεργιών και αυθόρμητων διαμαρτυριών καθημερινά σε εργοστάσια, πλατείες, χωριά και νησιά - η εργατική τάξη, τα καταπιεσμένα στρώματα του λαού μας και η νεολαία έχουν αποδείξει με τον πιο πειστικό τρόπο ότι τα λαϊκά στρώματα δεν μπορούν και δεν θέλουν να ζήσουν πια, κάτω από το ζυγό των Μνημονίων.
"Πάρτε το μνημόνιό και φύγετε από δω!" είναι η κραυγή που πρωτοακούστηκε πριν από ενάμιση χρόνο στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων και του λαού οι οποίες οδήγησαν στην ψήφο για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στις 6 Μαΐου και 17 Ιουνίου και αντανακλά το λαϊκό αίτημα : όποιος υποστηρίζει ότι ηγείται της χώρας γυρνώντας την πλάτη του στο λαό, είναι καταδικασμένος στη ίδια μοίρα με τον Παπανδρέου και τον Παπαδήμο.
Η κυβέρνηση Σαμαρά, εκφραστής της κυρίαρχης τάξης, βρίσκεται ήδη σε βαθιά κρίση. Από τη μια μεριά με τις ακόμα περισσότερες και επείγουσες απαιτήσεις της Τρόικα και από την άλλη με την άρνηση των Μνημονίων από τον λαό. "H συγκυβέρνηση του τρίτου Μνημονίου μετράει πλέον μέρες" (09.11.12, ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, Για την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου).
Υπό αυτές τις συνθήκες, υποστηρίζουμε πλήρως αυτό που γράφτηκε στις 19 Οκτωβρίου από την Ομάδα Τεκμηρίωσης της Επιτροπής Πολιτικού Σχεδιασμού ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ:
Για να ανοίξουμε το δρόμο σε μια κυβέρνηση με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Σε μια κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας και λαϊκής χειραφέτησης που θα ξαναχτίσει την Ελλάδα. Σε μια κυβέρνηση του λαού για την ακύρωση του Μνημονίου και την αναπτυξιακή και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
Ναι, αυτό είναι το επείγον καθήκον του σήμερα. Αυτό περιμένουν οι 1,5 εκατομμύρια που ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στις 17 Ιουνίου και οι εκατοντάδες χιλιάδες του λαού που - παρά την αναποτελεσματικότητα των 24-ωρων απεργιών - ήταν ακόμα παρόντες στις 26 Σεπτεμβρίου, 18 Οκτωβρίου, 6 και 7 Νοεμβρίου.
Έχουμε πολύ λίγο χρόνο. Εάν δεν γίνει πραγματικότητα αυτή η προοπτική τώρα, άλλοι θα καταλάβουν το έδαφος και θα τραβήξουν το λαό μας σε αδιέξοδο και παρακμή. Το απλό γεγονός και μόνο ότι οι εγκληματίες της Χρυσής Αυγής παρελαύνουν στους δρόμους μιας χώρας όπου οι Ναζί κατακτητές είχαν γίνει δεκτοί με διαδηλώσεις, απεργίες και αντίσταση, από την πρώτη μέχρι την τελευταία μέρα, είναι μια προειδοποίηση.
Φυσικά η πίεση ενάντια στο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ θα είναι τεράστια, ακόμα και χειρότερη από την πίεση της διπλής προεκλογικής περιόδου του 2012. Φυσικά οι εκπρόσωποι της Τρόικα και οι εκπρόσωποι των κυβερνήσεων της "αριστεράς", όπως ο Ολάντ, οι εκπρόσωποι μερικών χωρών της ΕΕ (και όλων αυτών που έχουν δεχθεί το Δημοσιονομικό Σύμφωνο των Σαρκοζί- Μέρκελ) θα κατηγορήσουν το ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για "ανευθυνότητα" και "διάσπαση του ευρώ ή ακόμα της ίδιας της ΕΕ. Πρέπει να προετοιμάσουμε τους εαυτούς μας και να προετοιμάσουμε ακτιβιστές, εργαζόμενους και τη νεολαία για την αντιμετώπιση αυτής της πίεσης.
Δεν είμαστε μόνοι μας! Στην Ισπανία και την Πορτογαλία τα συνδικάτα και ο λαός κατέβηκαν σε γενική απεργία στις 14 Νοεμβρίου, απαιτώντας την πλήρη και άμεση ακύρωση των σχεδίων λιτότητας και της μεταρρύθμισης των εργασιακών δικαιωμάτων!
Ναι, είμαστε πεπεισμένοι ότι δεν υπάρχει μέλλον μιας Ελλάδας έξω από την αδελφική συνεργασία με τους λαούς της Ευρώπης και τον υπόλοιπο κόσμο, αλλά είμαστε επίσης πεπεισμένοι ότι δεν υπάρχει μέλλον για κανένα ευρωπαϊκό λαό υπό το ζυγό της Τρόικα.
Δεν είναι αλήθεια ότι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ που θα ακύρωνε τα Μνημόνια και θα ερχόταν σε ρήξη με την Τρόικα, θα κέρδιζε την ομόφωνη υποστήριξη όλων των εργαζομένων και των λαών - από το Βουκουρέστι στη Λισαβόνα, από τη Μαδρίτη έως το Παρίσι - οι οποίοι όλοι αντιμετωπίζουν τα ίδια σχέδια και αγωνίζονται όπως τώρα στην Ισπανία και στην Πορτογαλία με τα ίδια αιτήματα όπως εμείς; Δεν είναι αλήθεια ότι θα κέρδιζε την ενεργή υποστήριξη των γερμανών εργαζομένων που αντιπαρατίθενται στην πολιτική της Μέρκελ;
Δεν θα έπρεπε σήμερα να προχωρήσουμε με την ξεκάθαρη προοπτική "Έξω η κυβέρνηση Σαμαρά-μαριονέτα της Τρόικα"; Δεν θα έπρεπε να προχωρήσουμε με την ξεκάθαρη προοπτική μιας κυβέρνησης που ακυρώνει τα Μνημόνια και έρχεται σε ρήξη με τη δικτατορία της Τρόικα, μιας κυβέρνησης του λαού για την ακύρωση του Μνημονίου και την αναπτυξιακή και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας ;
Δεν θα έπρεπε να συζητήσουμε την πρόταση για την οργάνωση και την ενότητα των εργατικών και λαϊκών δυνάμεων, οι οποίες αγωνίζονται για μία τέτοια κυβέρνηση στα εργοστάσια, στις πόλεις και στα χωριά; Δεν θα έπρεπε να συζητήσουμε πώς μπορούμε να φτιάξουμε επιτροπές σε κάθε γειτονιά, να υπερασπιστούμε τα νοσοκομεία μας, τα σχολεία μας, τους εργασιακούς χώρους μας; Δεν θα έπρεπε η συνδιάσκεψη μας τον Δεκέμβριο να κάνει ένα ξεκάθαρο κάλεσμα σε αυτή την κατεύθυνση;
Η κυβέρνηση Σαμαρά, στηριγμένη από την Τρόικα και παραλυμένη από τις ενδοκυβερνητικές διαμάχες, μπορεί και πρέπει να πέσει, μπορεί και πρέπει να αφήσει το χώρο για μια κυβέρνηση της οποίας θα ηγείται ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για να ακυρώσει τα Μνημόνια, για να έρθει σε ρήξη με την Τρόικα και να ανοίξει το δρόμο για τους εργαζομένους και τους λαούς της Ευρώπης. Και αυτό είναι θέμα επιβίωσης.
Αυτό, κατά τη γνώμη μας, πρέπει να είναι η κύρια γραμμή προετοιμασίας της συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Θα υποβάλλουμε αυτές τις σκέψεις σε όλους τους ακτιβιστές και τους επικεφαλείς του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ όπως επίσης και σε όλες τις οργανώσεις των οποίων είμαστε μέλη.
Πρώτοι υπογράφοντες: Αντρέας Γκουλ, Δημήτρης Βασιλείου, Σωτηρία Λιώνη, Ησαΐα Καραχάλιου, Αγγελική Μαυρόγιαννη, Γεώργιος Πάτσιος, Δημήτρης Μπαλάσκας, Θεόδωρος Μακρής, Μιχάλης Δερνίκος, Κων/να Πετρουλά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου