Το φετινό χειμώνα, με τα μνημόνια, ο λαός μας φτωχοποιείται ραγδαία. Πέραν των άλλων δεινών του, βρίσκεται αντιμέτωπος και με το κρύο.Είναι αλήθεια πως τα χρόνια που πέρασαν, κουτσά στραβά, οι περισσότεροι είχαν καταφέρει να βελτιώσουν το επίπεδο ζωής τους. Τόσο στο Άργος, όσο και στα χωριά, τα περισσότερα σπίτια, είχαν θέρμανση κεντρική, με καλοριφέρ πετρελαίου.
Τώρα τα πράγματα άλλαξαν. Οι σόμπες ξύλου και τα τζάκια, είναι στην ημερήσια διάταξη. Σπανιότατα βάζει κανείς πετρέλαιο. Άλλοι, πάλι καταφεύγουν στις ηλεκτρικές θερμάστρες, τα αιρκοντίσιον κλπ, σπρώχνοντας προς τα πίσω την υποχρέωση να πληρώσουν τη θέρμανση, όπου θα δουν δυσάρεστες εκπλήξεις, όταν έρθουν οι λογαριασμοί της ΔΕΗ. Ιδιαίτερα στην πόλη, με τις πολυκατοικίες και τους πολλούς ενοίκους, τα προβλήματα είναι πιο πολύπλοκα.
Η τρόικα εσωτερικού αύξησε το φόρο στο πετρέλαιο θέρμανσης, χωρίς βέβαια να εισπράττει έσοδα το κράτος, αφού ελαχιστοποιήθηκε η κατανάλωση. Αναρωτιέται λοιπόν κανείς, γιατί να επιμένει ο Στουρνάρας και οι κυβερνώντες στο ακριβό πετρέλαιο;
Για μας, για το ΣΥΡΙΖΑ, μια είναι η εξήγηση. Θέλουν να κάνουν τον κόσμο, να πειστεί, βαθιά μέσα του, πως θα ζει, όπως ζούσε πριν δεκαετίες. Θέλουν να συμβιβαστεί. Να ψάχνει για ξύλα, να καπνίζεται, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις στην υγεία και στο περιβάλλον με την αποψίλωση των δασών. Θέλουν ο κόσμος να χρησιμοποιεί τα ξύλα κάνοντας οικονομία για να πληρώσει τις δόσεις στις τράπεζες, τα χαράτσια και τους φόρους. Οι άλλοι βέβαια, οι πιο φτωχοί, προ πολλού έχουν εγκαταλείψει τις προσπάθειες να ανταποκριθούν στις οικονομικές τους υποχρώσεις τους. Μαζεύουν όπου βρουν ξύλα για να ζεσταθούν.
Αν δε δημιουργηθεί κίνημα διεκδίκησης φτηνού καύσιμου και ο καθένας προσπαθεί, ψάχνοντας για «έξυπνες» λύσεις, για να λύσει ένα πρόβλημα που μοιάζει ατομικό, αλλά είναι βαθιά συλλογικό, όπως είναι η θέρμανσή μας, τότε ανοίγει ο δρόμος να συμβιβαζόμαστε και με πολλά άλλα. Μα, αυτό ακριβώς θέλουν οι μνημονιακοί και για αυτό κρώζουν από τις τηλεοράσεις οι κυβερνώντες, για να το εμπεδώσουμε, πως « ...δεν υπάρχουν κεκτημένα». Να δεχτούμε σαν φυσιολογικό, να μην έχουμε θέρμανση, να μην έχουμε δουλειά, να μην έχουμε εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα. Να ζούμε (όσοι τυχεροί έχουν ακόμα δουλειά) με 400 ευρώ το μήνα. Θέλουν να συμβιβαστούμε με τη μοίρα μας. Να μην αντιστεκόμαστε. Να κυριαρχήσει ο φόβος. Ας τους χαλάσουμε τα σχέδια. Η θέρμανση δεν είναι πολυτέλεια. Ας απαιτήσουμε ... «δώστε μας τη ζωή μας πίσω»
Τώρα τα πράγματα άλλαξαν. Οι σόμπες ξύλου και τα τζάκια, είναι στην ημερήσια διάταξη. Σπανιότατα βάζει κανείς πετρέλαιο. Άλλοι, πάλι καταφεύγουν στις ηλεκτρικές θερμάστρες, τα αιρκοντίσιον κλπ, σπρώχνοντας προς τα πίσω την υποχρέωση να πληρώσουν τη θέρμανση, όπου θα δουν δυσάρεστες εκπλήξεις, όταν έρθουν οι λογαριασμοί της ΔΕΗ. Ιδιαίτερα στην πόλη, με τις πολυκατοικίες και τους πολλούς ενοίκους, τα προβλήματα είναι πιο πολύπλοκα.
Η τρόικα εσωτερικού αύξησε το φόρο στο πετρέλαιο θέρμανσης, χωρίς βέβαια να εισπράττει έσοδα το κράτος, αφού ελαχιστοποιήθηκε η κατανάλωση. Αναρωτιέται λοιπόν κανείς, γιατί να επιμένει ο Στουρνάρας και οι κυβερνώντες στο ακριβό πετρέλαιο;
Για μας, για το ΣΥΡΙΖΑ, μια είναι η εξήγηση. Θέλουν να κάνουν τον κόσμο, να πειστεί, βαθιά μέσα του, πως θα ζει, όπως ζούσε πριν δεκαετίες. Θέλουν να συμβιβαστεί. Να ψάχνει για ξύλα, να καπνίζεται, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις στην υγεία και στο περιβάλλον με την αποψίλωση των δασών. Θέλουν ο κόσμος να χρησιμοποιεί τα ξύλα κάνοντας οικονομία για να πληρώσει τις δόσεις στις τράπεζες, τα χαράτσια και τους φόρους. Οι άλλοι βέβαια, οι πιο φτωχοί, προ πολλού έχουν εγκαταλείψει τις προσπάθειες να ανταποκριθούν στις οικονομικές τους υποχρώσεις τους. Μαζεύουν όπου βρουν ξύλα για να ζεσταθούν.
Αν δε δημιουργηθεί κίνημα διεκδίκησης φτηνού καύσιμου και ο καθένας προσπαθεί, ψάχνοντας για «έξυπνες» λύσεις, για να λύσει ένα πρόβλημα που μοιάζει ατομικό, αλλά είναι βαθιά συλλογικό, όπως είναι η θέρμανσή μας, τότε ανοίγει ο δρόμος να συμβιβαζόμαστε και με πολλά άλλα. Μα, αυτό ακριβώς θέλουν οι μνημονιακοί και για αυτό κρώζουν από τις τηλεοράσεις οι κυβερνώντες, για να το εμπεδώσουμε, πως « ...δεν υπάρχουν κεκτημένα». Να δεχτούμε σαν φυσιολογικό, να μην έχουμε θέρμανση, να μην έχουμε δουλειά, να μην έχουμε εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα. Να ζούμε (όσοι τυχεροί έχουν ακόμα δουλειά) με 400 ευρώ το μήνα. Θέλουν να συμβιβαστούμε με τη μοίρα μας. Να μην αντιστεκόμαστε. Να κυριαρχήσει ο φόβος. Ας τους χαλάσουμε τα σχέδια. Η θέρμανση δεν είναι πολυτέλεια. Ας απαιτήσουμε ... «δώστε μας τη ζωή μας πίσω»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου