Ανοιχτή Επιστολή σε μέλη και φίλους του ΣΥΡΙΖΑ

Ο Σύριζα, μετά τις εκλογές του καλοκαιριού του 2012 μετατράπηκε αιφνιδίως απο κόμμα του 5% σε κόμμα διεκδίκησης της διακυβέρνησης της χώρας.

Ξεκίνησαν έτσι άμεσα διαδικασίες, λαϊκές ανοιχτές συνελεύσεις και συζητήσεις προκειμένου το κόμμα να ανοιχτεί και να αφουγκραστεί τη κοινωνία, να συνδιαλλαγεί μαζί της και να αυξήσει τα μέλη του.

Η προσπάθεια απέδωσε, η κοινωνία ακούστηκε, τα μέλη αυξήθηκαν και οι διαδικασίες προς την ενοποίηση του Μετώπου Σύριζα σε έναν Ενιαίο Φορέα ξεκίνησαν. Τοπικές επιτροπές, νομαρχιακές επιτροπές, συνελεύσεις μελών, προσυνεδριακές διαδικασίες, εκλογές αντιπροσώπων, ανάπτυξη συνδικαλιστικής και κινηματικής δράσης και πολλά άλλα. Επειδή όμως η αύξηση των μελών δεν ήταν ανάλογη με την αύξηση της εκλογικής του δύναμης και επειδή ένα μέρος των διαδικασιών προς τον ενιαίο φορέα είναι ολίγον γραφειοκρατικός, έχει αναπτυχθεί στους κόλπους του Σύριζα ένας σχετικός προβληματισμός και μια κριτική στο κατά πόσο υπήρχε ή υπάρχει η δυνατότητα να αυξηθούν τα μέλη του Σύριζα περισσότερο.

 

Η κριτική αυτή δεν έχει στέρεες βάσεις. Ο κυριότερος λόγος της όχι και τόσο ικανοποιητικής προσέλευσης μελών, ανεξαρτήτως από τις κινήσεις και τις δράσεις του ΣΥΡΙΖΑ, έχει να κάνει με την τωρινή συγκυρία, στην οποία οι δυσκολίες της καθημερινής επιβίωσης, ο ατομισμός και η απαξίωση των συλλογικών διαδικασιών που κυριαρχούσαν ήδη προ κρίσης, καθιστούν πολύ δύσκολή αν όχι αδύνατη την είσοδο νέων μελών στο ΣΥΡΙΖΑ σε τόσο μαζικό βαθμό όσο μεγάλη ήταν η εκλογική του άνοδος. Σε αυτό έχει συμβάλλει και η δικαιολογημένη ως ένα σημείο απογοήτευση του κόσμου από το πολιτικό σκηνικό. Αυτές τις συνθήκες δεν μπορείς να τις αλλάξεις σε μια μέρα. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να σχεδιάσεις και να πραγματοποιήσεις, όταν πάρεις την διακυβέρνηση, δομές και συνθήκες που θα απομακρύνουν τον κόσμο από την επικίνδυνη πλέον αδιαφορία ή αποστροφή του για τα πολιτικά, θα τον κάνουν να ενεργοποιηθεί περισσότερο, να αποκτήσει περισσότερη δημοκρατική παιδεία και να παίζει κυρίαρχο ρόλο στις αποφάσεις Τότε και μόνο τότε οι προσδοκίες ακόμη και των πιο αισιόδοξων ή απαιτητικών μπορούν να γίνουν πραγματικότητα. Αυτός ο αγώνας του Σύριζα ΕΚΜ για περισσότερη δημοκρατία πρέπει να είναι ο βασικός του στόχος και προγραμματισμός τόσο για την αύξηση των μελών του όσο και για την απομάκρυνση της κοινωνίας και της πολιτικής ζωής απο τον εκφασισμό

Επίσης μεγάλη συζήτηση έχει ξεκινήσει σχετικά με το δίπολο κυβέρνηση της αριστεράς ή κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας. Νομίζουμε πως το δίπολο αυτό λειτουργεί αποπροσανατολιστικά για τους στόχους που επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να φύγει από διχαστικά δίπολα και να ζητήσει την αυτοδυναμία. Πρώτον για να δείξει στο λαό αποφασιστικά πως επιθυμεί να κυβερνήσει. Δεύτερον, για να αναλάβει την πρωτοβουλία των κινήσεων και να παρουσιάσει με σαφήνεια το πρόγραμμά του. Το ζήτημα των συμμαχιών με την υπόλοιπη αριστερά είναι ένα θέμα ρητορικό. Δεν έπρεπε καν να τίθεται προς συζήτηση. Είναι αυτονόητο. Είναι μια πράξη που βρίσκεται στα δικά μας χέρια αδιάφορα από τις υπολογιστικές προσθέσεις για τον σχηματισμό μιας αυτοδύναμης κυβέρνησης. Το ζήτημα της συμμαχίας με μη αριστερά κόμματα είναι ζήτημα των άλλων κομμάτων, του κατά πόσο δηλαδή μπορούν να ακολουθήσουν τον δικό μας προγραμματισμό ή τις δικές μας επιδιώξεις. Αν δείξουν αυτή τη πρόθεση πρέπει να θεωρούμε δημοκρατική μας υποχρέωσή να συνθέσουμε, όσο μπορούμε, και κάποιες δικές τους προσεγγίσεις. Το επίκεντρο της διακυβέρνησης σε όλες τις περιπτώσεις όμως θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.

Και ερχόμαστε στο μεγάλο ζήτημα του ενιαίου προγράμματος, της ενιαίας φωνής και των πρακτικών απαντήσεων στα ζητήματα και τις καίριες ανάγκες μιας κοινωνίας που βιώνει μια μεγάλη ανθρωπιστική κρίση.

Σε αυτό το ζήτημα πρέπει να είμαστε ειλικρινείς και πρακτικοί. Πρέπει να πούμε στη κοινωνία πως γνωρίζουμε πως πρόκειται να παραλάβουμε στα χέρια μας μια τεράστια ανθρωπιστική κρίση. Θα παραλάβουμε χάος, όπως λέγανε παλιές νεοδιοριζόμενες κυβερνήσεις θέλοντας να δικαιολογήσουν την αρχική τους αδράνεια πάνω στην αντιμετώπιση των προβλημάτων. Μόνο που αυτή τη φορά θα είναι αλήθεια. Και οι άνθρωποι μέσα σε μεγάλες κρίσεις και αναταράξεις ζητάνε απλά και κατανοητά πράγματα. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε και εμείς.

Πρέπει να οργανώσουμε και να πραγματοποιήσουμε ένα πολιτικό πρόγραμμα που θα ανταποκρίνεται σε 7 βασικές διεκδικήσεις. Στέγαση, σίτιση, ύδρευση, ηλεκτροδότηση, περίθαλψη, παιδεία και εργασία. Είτε μέσα από σοσιαλιστικές δομές είτε σε συνθήκες ελεγχόμενου καπιταλισμού ή με αριστερή κυβέρνηση αστικής διαχείρισης αν θέλετε να το πούμε διαφορετικά, μπορείς να προσφέρεις σε όλους τους πολίτες το δικαίωμα να έχουν σπίτι, να έχουν καθημερινά τροφή, νερό, ρεύμα, περίθαλψη, παιδεία και σταδιακά εργασία με δικαιώματα και υποχρεώσεις φυσικά. Λέμε σταδιακά γιατί κατά τη γνώμη μας η μείωση ή η εξάλειψη της ανεργίας είναι η μόνη χρονοβόρα διαδικασία απο τις υπόλοιπες διεκδικήσεις.

Ένα τέτοιο πρόγραμμα είναι σαφές στους στόχους του, κατανοητό από όλους και χωρίς παρερμηνείες. Είναι η καλύτερη αρχή για να οικοδομήσεις μια κοινωνία που βρίσκεται σε απόγνωση. Ταυτόχρονα είναι ριζοσπαστικό και αιχμηρό αφού συγκρούεται ευθέως με το βασική νεοφιλελεύθερη επιδίωξη να μετατρέψει τα πάντα σε εμπορεύματα, δηλώνοντας ότι υπάρχουν βασικά κοινωνικά δικαιώματα που πρέπει να βρίσκονται ολικά ή έστω μερικά εκτός αγοράς

Χρειάζεται βεβαίως χιλιάδες τεχνικές λεπτομέρειες, αρκετή δουλειά από όλα τα μέλη του Σύριζα αλλά δεν είναι ούτε αδύνατο ούτε ακατανόητο και μπερδεμένο.

Ο τρόπος που θα υλοποιηθεί αυτό το πρόγραμμα, το αν δηλαδή είναι εφικτό αυτό το πρόγραμμα μέσα στις δύσκολες συνθήκες της άγριας καπιταλιστικής κρίσης που βιώνουμε, αυτός ο προβληματισμός που βασανίζει τόσο απροκάλυπτα τους απανταχού επικριτές μας αλλα και εμάς, πρέπει να μας κάνει ακόμη πιο συγκεντρωμένους, σοβαρούς και αποτελεσματικούς στο δρόμο για το συνέδριο αλλα βεβαίως και στο ίδιο το συνέδριο.

Κλείνοντας και για να συνοψίσουμε. Οι τρείς στόχοι που θέσαμε, ο προγραμματισμός μας για μια πιο δημοκρατική κοινωνία, η αναζήτηση της κυβερνητικής αυτοδυναμίας και ο σχεδιασμός και η πρακτική υλοποίηση των 7 βασικών διεκδικήσεων για τη ζωή κάθε πολίτη της χώρας αποτελούν τους πιο σημαντικούς στόχους μας στο συνέδριο, συνέδριο που εύχομαστε να διεξαχθεί όσο το δυνατόν γρηγορότερα.

Όλα τα υπόλοιπα ζητήματα που μας προβληματίζουν και μας βασανίζουν υπόκεινται σε αυτούς τους 3 κατανοητούς, απλούς και πραγματικά αριστερούς στόχους. Είτε πρόκειται για το ευρώ ή τη δραχμή, την αναδιαπραγμάτευση ή κατάργηση του μνημονίου ή των επαχθών του όρων είτε ακόμη για την μέθοδο αναπαραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας. Η κατεύθυνση σε αυτά τα κατά τη γνώμη μας υποδεέστερα ζητήματα δίνεται μόνο μέσα από μια καθαρή απάντηση σε αυτούς τους 3 βασικούς στόχους.

Με απλά λόγια σημασία έχει μόνο ο προσανατολισμός της πολιτικής μας θέλησης Όλα τα υπόλοιπα είναι εργαλεία για την πραγματοποίησή της. Το νόμισμα για παράδειγμα είναι ένα από αυτά τα εργαλεία.

Αυτό που πρέπει να κάνουμε σαφές λοιπόν είναι η πολιτική μας θέληση και η ικανότητα να την υλοποιήσουμε πέρα από δεισιδαιμονίες, κριτικές, προκαταλήψεις και φοβικά σύνδρομα που θα σπείρουν οι πολιτικοί μας αντίπαλοι.

Κανένας λαός δεν πρόκειται να αρνηθεί τον αγώνα, τα κινήματα και την σκληρή δουλειά αν παλεύεις για αυτούς τους σκοπούς. Αλλά πρώτα πρέπει να τους ακούσει καθαρά και σχεδιασμένα.

Βαγγέλης Μπουγιώτης

Ηλίας Παπαδόπουλος

Μέλη τοπικής οργάνωσης ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ Ναυπλίου