Φτάνει πια!

Σήμερα 1η Μαρτίου 2013. Σήμερα στον 21ο αιώνα με όλες τις τεχνολογικές επιτεύξεις στο απόγειό τους. Σήμερα που σε πρώτο πλάνο η ενέργεια έχει την τιμητική της. Σήμερα που το ζητούμενο στις ειδήσεις είναι ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός και η μη αποτελεσματικότητα του και πως θα καταστείλουμε/ ποινικοποιήσουμε την μη φοροδοτική ικανότητα των πολιτών. Σήμερα που η «χαρά» μας είναι η συνάντηση Σαμαρά με βουλευτές του για να έρθει η ανάπτυξη το 2014 (αν θα έχουμε προλάβει). Σήμερα τρίτη- τέταρτη είδηση (γιατί έτσι θέλουν τα κανάλια) ο θάνατος δύο νέων παιδιών και η νοσηλεία τριών ακόμα σε κωματώδη κατάσταση στο νοσοκομείο της Λάρισας. Αιτία; Οι αναθυμιάσεις από μαγκάλι. Ένα «σύγχρονο» τρόπο θέρμανσης που μας ανάγκασαν να χρησιμοποιούμε για να ζεσταθούμε στον 21ο αιώνα. Αποτέλεσμα της κρίσης που ζούμε όλοι μας, αλλά μάλλον δεν έχουμε καταλάβει το μέγεθός της. Ή την έχουμε καταλάβει και εθελοτυφλούμε κρύβοντας ο καθένας από εμάς το πρόβλημα κάτω από το χαλί.

Η κοινή λογική και το ζητούμενο είναι ότι οι φόροι πρέπει να είναι ανταποδοτικοί από τον άνθρωπο για τον άνθρωπο. Τι σημαίνει αυτό; Πολλά απλά πράγματα για την καθημερινότητά του ανθρώπου:

Να έχουμε δωρεάν παιδεία

Δωρεάν υγεία

Κοινωνικές παροχές που θα διευκολύνουν τη ζωή μας

Σημαίνει απλά πράγματα που όμως κρίνονται σημαντικά για τον απλό μέσο πολίτη της καθημερινότητας. Στην πράξη σημαίνει δημόσια σχολεία και πανεπιστήμια, δημόσιες εστίες για την στέγαση φοιτητών και την σίτιση τους, ώστε να μην υπάρχουν φαινόμενα σαν το σημερινό.

Σημαίνει δημόσια υγεία που να μπορούμε να έχουμε πρόσβαση παντού για να προστατεύσουμε το ύστατο αγαθό που μας έχει μείνει. Δημόσια υγεία δεν είναι να πεθαίνουν άνθρωποι από πνευμονοπάθειες (καταγεγραμμένο επίσημα). Αυτό στην καθημερινότητα σημαίνει ότι ο συνάνθρωπός μας πεθαίνει από ένα απλό κρυολόγημα που του γυρίζει σε πνευμονία. Δεν μπορεί να πάει στο γιατρό, δεν μπορεί να πάρει φάρμακα, δεν μπορεί να ζήσει. Αυτό του λένε. Έτσι απλά.

Σημαίνει παιδικούς σταθμούς για όλα τα παιδιά, δομές για την παροχή υπηρεσιών στην τρίτη ηλικία, δομές για την παροχή υπηρεσιών στους ανθρώπους με αναπηρία, σημαίνει δημόσιες συγκοινωνίες παντού, κλπ.

Σημαίνει απλά πράγματα τα οποία θα μας κάνουν πιο αξιοπρεπή την ζωή.

Γι’ αυτά πρέπει να λειτουργήσει ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός και να διεκδικήσουμε ακόμα περισσότερα.

Αυτά είναι θεμελιώδη δικαιώματα κι όχι προβλήματα που αρνούμαστε να δούμε κατάματα.

Γι’ αυτά πρέπει να «βγούμε» όλοι από τα προσωπικά μας προβλήματα που τελικά είναι συλλογικά και να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα: την αξιοπρέπεια στη ζωή.
Γεωργία Ασημακοπούλου